La lengua que recibimos de nuestros padres

De pequeño nuestra madre nos enseñaba que no se dice “petar a la puerta” sino “llamar a la puerta”, además de muchas otras correcciones que intentaban eliminar la contaminación de nuestro castellano. Sin embargo, le seguíamos llamando “peja” a la “urraca”, “carballo” al “roble” y “cachopeira” a “un conjunto de ramas que nacen de unSigue leyendo «La lengua que recibimos de nuestros padres»

Afuera y adentro

Esta el mundo de ahí afuera, con su viento que sacude esa planta de hojas grandes contra los cristales de la ventana en la cocina. Se escucha pasar rápido dejando sólo sus ruidos contra los muros de la casa. Está nuestro mundo de aquí dentro, con sus rincones para dejar las llaves, su sofá vacíoSigue leyendo «Afuera y adentro»

Dende o cuarto dos libros

Hoxe é Sunday 30 de agosto e no dia do Sol viñeron nubes grises que fan que teña que estar atento á roupa botada no balcón, xa case debeu secar e se baixo á cociña a preparar o pan e me deixo levar, seguramente a chuvia vaia estragar o traballo do sol Dende o cuartoSigue leyendo «Dende o cuarto dos libros»

A cegueira

Si, a adolescencia era coma un labirinto de vidro, pasaban os anos e podía ver que os outros ían topando a saída e comezaban a camiñar os carreiros adultos mentres eu batía unha e outra vez a cabeza coas paredes sen conseguir a porta  finalmente, todo chega para quen non arrea, buscando encontrei uns labiosSigue leyendo «A cegueira»

A tumba do nosso filho

poema de dor e enterramento Como sabe a landra  cando volver-se carvalho,  se a levan à outra punta da Terra?  Filho, meu filho…  que non tes nin umha tumba quentinha onde repousar a morte umha lousa pesada que te reconforte  e ponha fronteiras ao teu universo. -º- Recordo o teu cumpreanos,  aquel que nunca cheSigue leyendo «A tumba do nosso filho»