Archivo de categoría: Sin categoría
No time
Who cares about the truth? Too busy, too tired, too late to hear other version. Don’t bother moving the past, let me rest, even if it’s just a reflection, that’s just enough. Who cares about the truth?
Bluebells
One of the charms of the English countryside Para a pequena Xulia que leva xa tres mesiños preparándose para ingresar na familia
El coronel
El coronel pintaba de azul mi cuartoCuando separó el armario roperoPara que la tarea quedase perfectaDescubrió la parte oculta de la paredDonde sólo para mí, sin que nadie más lo vieseDibujó un caballito azulQue nos mantuvo unidos de por vida Pintando me enseñó que hay deberQue nos obliga y absorbePero también poesía bajo el uniformeSigue leyendo «El coronel»
Le trou dans la banquise
Comme le phoque qui disparaît par un trou dans la banquiseBusco un contenedor lleno de agua de mar para tirarme de cabeza en el. Dejar atràs este aire envenenado, no necesitar más de los pulmones. Silencio y paz. Percorro só día tras día o camiño marcado, cargado coa mochila do ordenador, hai un océano queSigue leyendo «Le trou dans la banquise»
Le cercueuil
Par fois je ne sais pas si je suis encore en vie, ou c’est juste mon phantome, une âme perdue qui n’arrive pas a trouver la sortie. Je me demande si ce que je vis se passe seulement dans ma tête, si la douleur vient de l’extérieur ou ce n’est qu’un produit de ma pensée.Sigue leyendo «Le cercueuil»
El vestido de flores de la Primavera
14 abril 2021 En el patio trasero de nuestra casa inglesaAun queda una de las botas blancas del InviernoPisando la cola del vestido estampado de la Primavera
Autorretrato nos altos prados
Nos altos prados onde o vento peitea incansable a mente, pérdense ao lonxe os tormentos, derrétense as reixas de ferro da xaula que me aprisiona o peito. Podo xa lixeiro deitarme nesta herba de ovellas e deixar o día avanzar sen medo a perderme; ver sen dor chegar a noite lonxe de casa.
Camiño
Á beira do río camiño, a dor que xa coñece tamén esta paraxe séguenos a pouca distancia. No último retorno ao país a meiga remexeu o meu universo. Anque fun visitala por autoestrada, a alma segue sendo a mesma que hai mil anos, á fin ela deu nos puntos que me están bloqueando. A claveSigue leyendo «Camiño»
Tecido de pólas, vestidos para o ceo
Sinto fascinación polos camiños que descreben as pólas das árbores á procura da luz, a maneira máis elegante de ocupar o espazo creando arte e xerando vida.