Hai polo menos dous mundos que me percorren paralelos
Sen respeitar no máis mínimo a física newtoniana
Salto de un para o outro con pequenos xestos case imperceptíbeis
O meu peito expándese como as galaxias
E dende o outeiro onde dominaba o verde dos prados
E contaba afouto as miñas ovellas
Paso á escura garganta de pedra esvaradía
Por onde avanza a lenta penumbra
O laio estéril e desagradábel do vencido
Co organismo en rapida recesión
Cara aos vougos reinos da culpa
Geography
There are at least two worlds that run through me parallel
Without the slightest respect for Newtonian physics
I jump from one to the other with small, almost imperceptible gestures
My chest expands like galaxies
And from the hill where the green of the meadows dominated
And I counted my sheep bravely
I pass into the dark gorge of slippery stone
Where the slow twilight advances
The sterile and unpleasant lament of the vanquished
With the organism in rapid recession
Towards the empty realms of guilt
I like this!
Me gustaLe gusta a 3 personas
Thank you Dawn! Have a nice day
Me gustaLe gusta a 2 personas