Ás veces por erro atravesa a luz do sol a fiestra
Como unha liña de tinta dourada
Desvela a galaxia invisíbel de pó
Ao meu lado descubro o brillo duro e negro
Dun cacho de material radiactivo
Demasiado tarde para evitar o contacto
Así que sigo, como os antigos esquimos,
Avanzando cara adiante sobre o xeo
Agarrado á liña que traza o círculo polar ártico
Podería ser nómade, ou un representante
Dunha marca de zapatos, de vila en vila
Se non for polo traxe mal planchado do fuxitivo
No meu sangue o coitelo
E non atopo unha prisión
Na que repousar de tanta carreira
Levanto o campamento en canto
No horizonte comeza a clarear o ceo
Que non me sorprenda o sol durmido
There isn’t a prison
Sometimes sunlight enters the window by mistake
Like a line of golden ink
Unveiling an invisible galaxy of dust
Beside me I discover the hard, black glow
Of a lump of radioactive material
Too late to avoid contact
So I continue, like the ancient Eskimos
Advancing forward on the ice
Holding the line traced by the Arctic Circle
I could be a nomad, or a representative
Of a shoes' brand traveling from town to town
If it weren't for the fugitive's poorly ironed suit
In my blood the knife
And I can't find a prison
to rest in from such a rush
I break camp as soon as
On the horizon the sky begins to lighten
May the sun not surprise me sleeping
No hi ha cap presó
De vegades, per error, la llum del sol entra per la finestra
Com una línia de tinta daurada
Revela una galàxia invisible de pols
al meu costat descobreixo la dura i negra resplendor
Un munt de material radioactiu
Massa tard per evitar el contacte
Així que segueixo, com els esquimals d'antany,
Avançant sobre el gel
Guiat per la línia fina que dibuixes
El cercle polar àrtic
Pot ser nòmada o un representant
D'una marca de sabates que viatja de poble en poble
Si no fos perquè gairebé segur que porto el vestit mal planxat del fugitiu
El ganivet és a la meva sang
I no puc trobar una presó on descansar
D'una carrera com aquesta
Desmuntaré el campament tan aviat com pugui.
A l'horitzó el cel comença a aclarir-se
No deixis que el sol adormit em sorprengui.
Buenos días, espero que tú y tu familia estén bien.
Qué versos tan maravillosos, con un toque de melancolía y a la vez abierto y etéreo… No sé cómo decirlo de otra manera.
Me conmoviste profundamente.
¡Que tengas un buen día!
Me gustaLe gusta a 2 personas
Buenas tardes Giusy y gracias por preguntar, estamos esta semana por Galicia, siempre se nos hace corto el tiempo en ‘casa’.
Creo que el abuso de melancolía es una tendencia que me cuesta dominar. Tengo miedo de que mis poemas se conviertan en una queja contínua, cuando estudiaba me horrorizaban los poetas existencialistas, pensaba ¡quien va a querer leer eso!
Bueno, me alegra que te haya gustado. Espero que vosotros también estéis bien.
Sigo leyendo a Dylan Thomas.
Un abrazo
Me gustaLe gusta a 1 persona
Ah… José… no seas tan malo contigo mismo; la melancolía no es necesariamente negativa ni solo triste. Es un sentimiento noble y profundamente humano. Solo quienes han amado de verdad y han perdido algo comprenden su poder.
Me alegra saber que estás bien.
Bueno… todos estamos un poco cansados, pero no pasa nada… significa que estamos vivos.
¡Qué bueno saber que lees a Dylan Thomas! ¡Tengo muchas ganas de leer tu reseña, 🤣😁
¡Un abrazo!
Me gustaLe gusta a 1 persona
¡Oh, gracias por tu buen consejo! Sí que a veces me exijo mucho y claro que me gustaría ser más positivo y alegre, un poco más como García Lorca y menos como Miguel Hernández.
Bueno, me encanta esta conversación en castellano, la lengua une mucho. Espero que tú estés bien y el verano te traiga un poco de paz. Es duro aguantar el peso de los problemas ajenos.
Ya te contaré cuando avance más con el libro.
Un abrazo
Me gustaLe gusta a 1 persona
Paradójicamente, para mí, el verano siempre ha sido una época de mucho trabajo. Todo lo más importante de mi vida ha ocurrido con el calor, y así es… incluso ahora.
Soy yo quien te agradece esta conversación: es un bálsamo para mi alma errante.
Me gustaLe gusta a 1 persona
Para mí es un paréntesis en la vorágine de la vida diaria. Ni en vacaciones encuentro esta calma.
A mí el trabajo en realidad no me molesta, sí que me asusta un poco cuando empiezo cosas nuevas pero no me supone un obstáculo.
Me encanta la gente a la que le gusta su trabajo.
Estoy muy contento del efecto de esta conversación, como un pequeño oasis en la travesía.
Un abrazo, Giusy
Me gustaMe gusta
Buenos días 🌻 espero que hayas pasado una buena noche.
Para mí, el tema laboral es más sutil. Es importante encontrar la línea entre la vida privada y la laboral, pero al mismo tiempo, estoy disponible constantemente.
Te pongo un ejemplo: una vez, estando de vacaciones, una paciente me contactó porque quería quitarse la vida.
Ahora…
Yo también tengo una vida que salvar, pero el imperativo moral y humano siempre está vivo en mí, y no puedo ignorar su voz.
Bueno… ¡saluda a Galicia de mi parte! Ese lugar es muy importante para mí…
¡Un abrazo y que tengas un buen día!🍀
Me gustaLe gusta a 1 persona
Buenos días Giusy,
¡Hay que valer para soportar esa presión! A mí, si me llaman durante las vacaciones nunca es cuestión de vida o muerte. Cuando a los 13 años decidí los estudios que iba a hacer, la medicina fue lo primero que descarté.
Sí que hay que conseguir el equilibrio con la vida personal y la familiar, es importante no perder la propia vida por salvar otras.
Que tengas un viernes muy productivo en los dos aspectos y te sientas bien al final del día.
Un abrazo
Me gustaLe gusta a 1 persona
Tienes toda la razón. Al fin y al cabo, somos nuestro mayor activo; en mi caso, por ejemplo, sé discernir cuándo una solicitud es realmente seria y cuándo no.
Gracias de nuevo por tu tiempo; ¡me siento con energía y vitalidad!
*A presto!*
🤗
Me gustaLe gusta a 1 persona
Hasta pronto, Giusy
✨️🌜
Me gustaLe gusta a 1 persona
Le digo que mismo aprisionado tu mente te deja fuera de grades 😃😃
Me gustaLe gusta a 1 persona
Es poderosa la mente, para quien aprende a conocerla.
⚘️⚘️
Me gustaLe gusta a 1 persona
Así es estimado Abel
Me gustaLe gusta a 2 personas