De súpeto (gl – en)

O tempo, xordo aos meus desvelos
Segue arrastrando os pes, impertérrito

Un día, nun descanso da tormenta
Libero os ollos, rubios de frotar as meniñas
Nos barrotes de tantas xaulas

De súpeto rodéanos o verán
Por onde fuxiron estes meses?
Foron marzo e abril e maio
Asistindo á muda do envoltorio

Sendo o mesmo son outro
E os meus ollos esgotados
Non recoñecen xa este mundo
Novo que agora, neste intre de paz
Me permite deitarme ao sol confiado
Rexenerándose cun discreto sorriso

Suddenly

Time, deaf to my concerns
Continues to drag its feet, undaunted

One day, in a break from the storm
I free my eyes, bloodshot from rubbing their pupils
In the bars of so many cages

Suddenly summer surrounds us
Where did these months flee to?
March and April and May passed
Watching the shedding of my shell

Being the same I am another
And my exhausted eyes
No longer recognize this new world
That right now, in this moment of peace
Allows me to lie down in the sun confidently
Regenerating through a discreet smile

11 comentarios sobre “De súpeto (gl – en)

  1. ¡Buenas noches, José!
    «á muda do envoltorio/sendo o mesmo son outro»; en psicoanálisis, el Yo (IO) es, ante todo, una entidad corpórea… un cuerpo.
    Si pierdo el cuerpo, pierdo el yo y viceversa… por eso la pérdida… la distancia… puede ser terriblemente dolorosa.
    Gracias por estas hermosas palabras.

    Le gusta a 2 personas

    1. Buenos días Giusy,
      gracias por tu comentario, la visión desde el punto de vista psicoanalítico es para mí algo muy novedoso, tengo poco conocimiento de la psique y el leerlo me es enriquecedor.
      La verdad es que estos últimos meses han pasado muy rápido, ha habido tantos cambios en la vida que ésta se ha ido volando. Nos cambiamos de ciudad, cambié de trabajo para acceder a un puesto que me correspondía por formación académica pero siempre había tenido miedo de intentarlo. He estado muy perdido, y aún lo estoy, pero es la única manera de que la vida continúe. Me encanta aprender. Pienso que sólo con el movimiento se mantiene la vida, una vez que uno se para comienza la muerte como un musgo a instalarse hasta que cubre todo.
      ¡Al final, con tanto cambio no he visto el tiempo pasar y ya prácticamente estamos en verano!
      Por cierto, no puse comentario en tus videos hablando sobre la amiga narcisista, pero he aprendido mucho con ellos.
      Un saludo

      Le gusta a 1 persona

      1. La conexión entre el «yo y el cuerpo» depende de que, de niños, somos personalizados (es decir, nos convertimos en personas, en un «yo») por la persona que cuida al niño (*caregiver*, que suele ser la madre, pero no necesariamente solo ella).
        A través del cuidado de esta persona, las caricias, el lavado y el abrazo de las sensaciones corporales, el sujeto nace como una persona específica; no es casualidad que las patologías corporales (por ejemplo, los trastornos alimentarios), el abandono y la idea de la muerte estén estrechamente relacionados con «¿quién soy yo?».

        Esta vez también te entiendo. He vivido un año tan completo que acabo de darme cuenta de que muchos usan bikini 😁
        Recordemos respirar hondo y todo irá bien.
        ¡Mucha suerte!

        Le gusta a 1 persona

      2. Buenos días Giusy,

        No sabía que el contacto fuese tan importante para la creación del «yo». Creo que aunque mis padres tenían dificultades para expresar el cariño, si que supieron transmitirnos el amor a su manera. Y yo creo también que se lo di a mis hijas.

        Por tus escritos sé que tu trabajo es muy complicado y supongo que eso afecta a tu vida personal. Yo sería incapaz de hacerlo sin que me afectase, no tengo las cualidades necesarias, por eso desde pequeño escogí los estudios técnicos, si las máquinas se averían el impacto en tu vida personal es limitado. El ser humano es lo más complejo que existe.

        ¡Que tengas un buen domingo!

        Le gusta a 1 persona

      3. ¡Buenos días!
        Debemos tener siempre en cuenta que los seres humanos, desde su vida intrauterina, estamos inmersos en una red de relaciones y sensaciones. Ya en el útero, además de sentir, experimentamos el contacto con las sensaciones y la experiencia materna, así que… al venir al mundo, encontramos un pequeño espacio que ha sido «decidido» para nosotros.
        La vida es compleja, pero es una hermosa oportunidad que se nos ofrece.
        Trabajo con traumas que las personas viven a diario o han vivido, pero sería injusto limitarnos solo al dolor de lo sucedido.
        Un niño herido ya ha sufrido, pero podemos (y debemos, diría yo) permitir que el adulto aquí presente viva plenamente su oportunidad.
        El sufrimiento ha existido en el pasado; pero no necesariamente tiene que seguir existiendo en el presente y el futuro.
        Estoy segura de que tu familia y tu mismo, para ti y tus hijas, han hecho un excelente trabajo. Freud, hablando de psicoanalistas, argumentó que nuestro trabajo es como el de un arqueólogo (el propio Freud era coleccionista de antigüedades), es decir, implica excavar con sabiduría, delicadeza y cuidado. Excavamos en el alma humana, con cuidado de no romper nada, de no causar daño, pero desempolvamos, reconstruimos y cuidamos lo que encontramos.
        Creo que mi trabajo es increíble, pero me temo que podría caer en lo filosófico, 😄 ¡quizás sería demasiado para un lunes por la mañana!
        ¡Que tengas una buena semana, José!

        Le gusta a 1 persona

      4. Buenos días Giusy,

        ¡O buenas tardes ya! Se ve que tienes pasión por tu profesión, eso me encanta, la gente a la que le gusta lo que hace y lo disfruta.
        Ya sé que los dolores de la infancia condicionan el resto de la vida y, si no se tratan algún día, se esta condenado a una existencia de sufrimiento.
        Por eso es tan importante que la sociedad comprenda la importancia de cuidar la salud mental, aquí en el Reino Unido le prestan mucha atención, pero en España por desgracia aún estamos socialmente muy atrasados en este aspecto.

        Un placer conversar contigo

        Un saludo

        Le gusta a 1 persona

Replica a abelabilheira Cancelar la respuesta