A fonte do nómada

Entre a parra e a aveleira estaba a fonte co seu chorriño fresco para quen se axeonllara. Mamá aprendeunos a beber dela como un ritual en cada visita e o seu sabor grabado no noso adn fortaleceu a unión co clan.  Auga que disolveu os minerais da terra alimento da nosa familia, os mesmos que forman parte deste organismo de falso nómada, sempre viaxando sempre lonxe, sempre con morriña desa fonte entre a aveleira e a parra.